Δε θα σε ξεχασω ποτε!
Eνας κοκκος ζαχαρης ,ενας κοκκος καφε ,μια κουπα με ξεθωριασμενα χρωματα, ενα πιατακι λιγο σπασμενο στην ακρη αλλα η συνηθεια δεν κοπηκε ποτε. Καθε μερα την ιδια ωρα με την ιδια σκεψη οι δυο φιλεναδες προσπαθουσαν να ειναι ακριβεις στην ωρα τους για να μην χασουν την στιγμη . Η ωρα του καφε ηταν για αυτες η ωρα της αποτοξινωσης. Μια σταση απο την καθημερινη διαδρομη της ρουτινας. Η μονη τους εννοια ,μια σταγονα λυτρωσης μπροστα στο συνηθισμενο φορτωμενο προγραμμα της νοικοκυρας. Η Ελλυ κοντευε τα σαραντα πεντε και η Κική τα πενηντα. Ποσες αναμνησεις, ποσες ωρες ,ατελειωτου πονου βγαλμενες μεσα απο δυο μικρες κουπες ελληνικου καφε. Μα οχι δεν ηταν ο καφες' ηταν η υπεροχη ευωδια του σε συνδυασμο με τα τριανταφυλενια λουκουμια απο την Μυτιληνη που σε μεθουσαν και σε εκαναν να χαλαρωνεις και να αισθανεσαι τοσο ομορφα. Απο την πρωτη κιολας φορα που ηρθε η Κικη στην γειτονια η Ελλυ με ενα γλυκο χαμογελο κατεκτησε την καρδια της Κικης. Καλωσορισατε στην γειτονια μας,ειμαι ...