Ο γάμος της Αρετής...

http://dimiourgikigrafiblog.blogspot.com/2012/02/blog-post_8098.html(καντε κλικ στο διπλανο λινκ αν θελετε να το διαβασετε).Δεν γνωριζω αν το συγκεκριμενο κειμενο ειναι δημιουργια καποιου μαθητη ή μαθητριας πάντως ειναι πολυ ομορφη! Μου θυμιζει λιγο την ιστορια του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας , γλυκια και ρομαντικη  ....Καλό σας μεσημέρι.....
ΡΩΜΑΙΟΣ: Μιλάει. Αχ μίλα πάλι άγγελε, που εκεί πάνω λάμπεις.
Εσύ η δόξα της νυχτιάς. Άγγελος είσαι τ’ ουρανού.
Άνοιξες τις φτερούγες σου και πέταξες
και όλοι σε βλέπουνε κατάπληκτοι,
με θαυμασμό, με δέος, πάνω από σύννεφα βαριά
να τρέχεις, να καλπάζεις
και στα πλατιά του αγεριού τα στήθη, ν’ αρμενίζεις!
ΙΟΥΛΙΕΤΑ: Ρωμαίο, αχ Ρωμαίο! Γιατί ο Ρωμαίος να ‘σαι,
Αρνήσου τον πατέρα σου, πέταξε τ’ όνομά σου×
ή, αν δε θες, ορκίσου μου αγάπη, μόνο αγάπη
κι εγώ, θα πάψω στη στιγμή να είμαι Καπουλέτου.